Լիկոր 43, Բարիստո

Լիկյորը սաթագույն է՝ սրճագույն երանգներով: Մրգային-սերուցքային բույրն արտահայտված է վանիլի, ցիտրուսային մրգերի և ռոմի նրբերանգներով: Քիմքին փափուկ է, հաճելի՝ վանիլի, ցիտրուսային մրգերի, չորացրած խոտաբույսերի, եփած խնձորի և նարնջի ծաղկի նոտաներով: Հետհամը երկար է և մրգային:

Լիկյորը հիանալի բաղադրիչ է կոկտեյլների համար: Այն կարելի է ըմպել ինքն իրենով, ավելացնել պաղպաղակի, աղանդերի, սուրճի և թեյի մեջ։

“Licor 43” -ն օրիգինալ իսպանական լիկյոր է՝ արտահայտված բուսական և ցիտրուսային երանգներով: Արտադրության մեջ օգտագործվում է 43 տարբեր բաղադրիչ (այստեղից էլ գալիս է լիկյորի անվանման մեջ 43 թիվը)։ Ըստ լեգենդի՝ Միջերկրական ծովի ափին գտնվող Նոր Կարթագեն քաղաքը ռազմաբազա էր։ Տեղացիները շատ էին սիրում Միրաբլիս լիկյորը։ Մ.թ.ա. 209 թվականին հռոմեացիները գրավեցին Նոր Կարթագենը և արգելեցին այս խմիչքի արտադրությունն ու օգտագործումը, և դրա բոլոր պաշարները ոչնչացվեցին: Որոշ ժամանակ անց հռոմեական ազնվականները փորձեցին այս լիկյորը, և դա նրանց դուր եկավ: Խմիչքի արտադրությունը վերսկսվեց, այն սկսեց վաճառվել ողջ Հռոմեական կայսրությունում։ Շատ դարեր շարունակ լիկյորի բաղադրատոմսը մնացել է անփոփոխ: 1924 թվականին Diego Zamora ընկերությունը սկսեց «Licor 43»-ի արտադրությունը։

Արծաթե մեդալ "IWSC, 2013"-ում

Zamora ընկերության պատմությունը սերտորեն կապված է Licor 43-ի հետ: 1946 թվականին քույր-եղբայրներ Դիեգոն, Անխելը և Ժոզեֆինա Զամորան Ժոզեֆինայի ամուսնու՝ Էմիլիո Ռեստոյի հետ միասին սկսեցին արտադրել և շուկա հանել այս «հրաշք լիկյորը»՝ օգտագործելով հռոմեական ժամանակաշրջանի փորձը: Ընկերության առաջին նախագահն էր Դիեգո Զամորան, ում ղեկավարման առաջին իսկ տարիներից  ընկերությունը ձեռնամուխ եղավ նորանոր մարքեթինգային արշավների իրականացմանը՝ ապահովելով Licor 43 բրենդի զգալի աճն ու մրցունակ դիրքն Իսպանիայում: