Դել Դյուկ Ամոնտիյադա

Ոսկե խերեսի բույրում գերակշռում են բարդ ընկուզային, փայտային և կծու նոտաները, չորացրած մրգերի ելևէջները և թխկու քաղցր օշարակը: Հարթ, թավշյա խերեսի համը հաճելիորեն զուգորդվում է համեմունքների, ցիտրուսների և ընկույզների նրբերանգների հետ: Հետհամը երկար է, թեթև թթվայնությամբ։

Իդեալականորեն համադրվում է խոզապուխտի, պանրի, ձիթապտղի և ընկույզի հետ: Ինչպես նաև կարելի է համտեսել չրերի և անուշաբույր թխվածքաբլիթների հետ:

Խերեսը պատրաստված է լավագույն՝ Palomino Fino խաղողից: Ի տարբերություն այլ խերեսների, որոնք լրացուցիչ քաղցրացվում են, նշանավոր Del Duc Amontillado-ն բավական չոր է: 

Գինին 30 տարի հնացվում է ամերիկյան կաղնե տակառներում:

Խերեսն իր անունը ստացել է ի պատիվ դուքս Մեդինաչելի, ով 1835 թվականին Սորիա նահանգում ձեռք բերեց 16 փոքր խերեսի ֆերմաներ և միավորեց դրանք մեկ ամբողջության մեջ, ինչը սկիզբ դրեց Գոնսալես Բյասի ընկերությանը և արդյունաբերության ակտիվ զարգացմանն Իսպանիայում:

Խերես խաղողի այգիները եզակի են այդ տարածքում: Հողը պարունակում է մինչև 60% կավիճ: Տարածքն ունի յուրահատուկ միկրոկլիմա՝ Ատլանտյան օվկիանոսի և Գվադալկիվիր ու Գվադալետե գետերի ազդեցությամբ։

Gonzalez Byass ընկերությունը հիմնադրվել է 1835 թվականին Մանուել Մարիա Գոնսալես Անխելի կողմից, Իսպանիայի Խերես շրջանում։ 23 տարեկանում նա որոշեց իրեն նվիրել խերեսի և սպիրտային խմիչքների արտադրությանն ու վաճառքին։ 1844 թվականին Տիո Պեպեի խերեսի առաջին տակառներն արտահանվեցին Լոնդոն։ «Տիո Պեպե» անունը հարգանքի տուրք է հիմնադրի հորեղբորը՝ Խոսե Անխելին: Այնուհետև, 1855 թվականին, բրիտանացի դիստրիբյուտոր Ռոբերտ Բլեք Բիասը համագործակցեց ընկերության հետ՝ ամրապնդելու իր բիզնես կապերը Բրիտանիայի հետ, որն այդ ժամանակ խերեսի արտահանման հիմնական շուկան էր: Բիաս և Գոնսալես ընտանիքների միջև առևտրային դաշինքը շարունակվեց մինչև 1988 թվականը, երբ Բիասի ընտանիքը դադարեցրեց բիզնեսը և գինեգործարանը անցավ Մանուել Մարիա Գոնսալեսի անմիջական ժառանգներին: