Ջինը բաց ոսկեգույն է՝ նարնջագույնի երանգներով: Բույրը հարուստ է գիհու հատապտուղների ու փայտի նոտաներով: Հարուստ ու նուրբ համում զգալի են կիտրոնի կեղևի, մատուտակի և բերգամոտի ելևէջներ։

Կարելի է ըմպել ինքն իրենով կամ սառույցով ու տոնիկի հետ, ինչպես նաև որպես հեղինակային կոկտեյլների բաղադրիչ։

Խմիչքի պատրաստման հիմքում ընկած են 12 բուսական բաղադրիչներ, որոնց թվում են կիտրոնի կեղևը, մատուտակի արմատը և բերգամոտը: Պատրաստի դիստիլյատը «հանգստանում» է 3 շաբաթ, որից հետո շշալցվում:

Հնացումը տեղի է ունենում շերիի տակառներում, որոնք նախկինում օգտագործվել են González Byass-ի Pepe գինու հնացման համար:

Գոնսալես Բյասը հիմնադրվել է 1835 թվականին Մանուել Մարիա Գոնսալես Անխելի կողմից Իսպանիայի Խերես շրջանում։ 23 տարեկանում նա որոշեց իրեն նվիրել խերեսի և սպիրտային խմիչքների արտադրությանն ու վաճառքին։ 1844 թվականին Տիո Պեպեի խերեսի առաջին տակառներն արտահանվեցին Լոնդոն։ «Տիո Պեպե» անունը հարգանքի տուրք է հիմնադրի հորեղբոր՝ Խոսե Անխելին: Այնուհետև, 1855 թվականին, բրիտանացի դիստրիբյուտոր Ռոբերտ Բլեք Բիասը համագործակցեց ընկերության հետ՝ ամրապնդելու իր բիզնես կապերը Բրիտանիայի հետ՝ այդ ժամանակ խերեսի արտահանման հիմնական շուկան: Բիաս և Գոնսալես ընտանիքների միջև առևտրային դաշինքը շարունակվեց մինչև 1988 թվականը, երբ Բիասի ընտանիքը դադարեցրեց բիզնեսը, և գինեգործարանը անցավ Մանուել Մարիա Գոնսալեսի անմիջական ժառանգներին :