Գոնզալես Բիաս Նեկտար Պեդրո Խիմենես Դուլչե

Խերեսն ունի մուգ դարչնագույն, հագեցած երանգ։ Բույրը լի է ընկույզի, չրերի ու մեղրի նոտաներով։ Համը թավշյա է ու փափուկ՝ չամիչի, թզի ու ընկույզի երանգներով։ Երկար, ջերմացնող, բայց միևնույն ժամանակ թարմացնող հետհամն ունի նուրբ կաղնու երանգ:

Խորհուրդ է տրվում մատուցել սառեցված` գինու փոքր բաժակով: Իդեալական աղանդերային գինի է, կատարյալ համադրվում է վանիլային պաղպաղակի, դառը շոկոլադե տորթի կամ կարամելային հիմքով աղանդերի հետ։ 

Բերքի մեծ մասի խմորումը տեղի է ունենում կաղնեփայտե մեծ տակառներում:

Գինին հնացվում է ամերիկյան կաղնեփայտե տակառների մեջ, միջինում 8 տարի՝ խերեսների արտադրության ավանդական Սոլերա մեթոդով:

Խերես խաղողի այգիները եզակի են այդ տարածքում: Հողը պարունակում է մինչև 60% կավիճ: Տարածքն ունի յուրահատուկ միկրոկլիմա՝ Ատլանտյան օվկիանոսի և Գվադալկիվիր ու Գվադալետե գետերի ազդեցությամբ։

Gonzalez Byass ընկերությունը հիմնադրվել է 1835 թվականին Մանուել Մարիա Գոնսալես Անխելի կողմից, Իսպանիայի Խերես շրջանում։ 23 տարեկանում նա որոշեց իրեն նվիրել խերեսի և սպիրտային խմիչքների արտադրությանն ու վաճառքին։ 1844 թվականին Տիո Պեպեի խերեսի առաջին տակառներն արտահանվեցին Լոնդոն։ «Տիո Պեպե» անունը հարգանքի տուրք է հիմնադրի հորեղբորը՝ Խոսե Անխելին: Այնուհետև, 1855 թվականին, բրիտանացի դիստրիբյուտոր Ռոբերտ Բլեք Բիասը համագործակցեց ընկերության հետ՝ ամրապնդելու իր բիզնես կապերը Բրիտանիայի հետ, որն այդ ժամանակ խերեսի արտահանման հիմնական շուկան էր: Բիաս և Գոնսալես ընտանիքների միջև առևտրային դաշինքը շարունակվեց մինչև 1988 թվականը, երբ Բիասի ընտանիքը դադարեցրեց բիզնեսը և գինեգործարանը անցավ Մանուել Մարիա Գոնսալեսի անմիջական ժառանգներին: